Sokak çocuklarının hayatını, düşüncelerini ve duygularını pek düşünmemiştim şimdiye kadar. Herkes gibi, hepimiz gibi, yanlarından geçerken tedirgin olup korkulacak insanlar olduğunu düşünüyoruz sadece onların.
Bir ara Şubat dizisi vardı, sokaktaki insanların hayatını işleyen. Bakışlarımız çoğunlukla bu insanları deler geçer. Yani gözümüz yanından geçtiğimiz gri bir çöp konteynerine ne kadar takılırsa tiner çekmiş sağa sola yalpalayan bir çocuğa da o kadar takılır.
Güzel Ölümün Öyküsü. Beğendim. Sıkmadı. Sırada "Ağlayan Dağ Susan Nehir" var. Ödüllü bir kitap, onu da okuyacağım. Devecioğlu'nun anlatımını beğendim. Bir göz atılmalı.