aslında bütün ilişkilerimiz, anne-babayla olan ilişkinin tekrarı.çocuk,eş,arkadaş hepsi.
rolleri değiştirebildiğimiz yerde, belki farkında bile olmadan ebeveynden öğrendiğimizi uyguluyoruz.değiştirmeye gücümüz yetmediğinde ise ebeveynden gördüğümüz muamele neyse onu görmeyi herhangi başka bir ilişkide de kabulleniyoruz, normal sayıyoruz veya ne kadar can yakarsa yaksın bastırılmışlıkla ses yükseltemiyoruz.
kendime not;ne yaparsan yap mükemmel ebeveyn olamayacaksın fakat çocuğunu geleceğe, ilerde tamir etmek zorunda olduğu bi enkaz olarak hazırlama.egonu öfkeni bir kenara bırak dileyebildiğin kadar özür dile,onunla yarışma.o senin geçtiğin yolları henüz geçmedi ama sen onun olduğu yaşlarda oldun,incinmenin ne demek olduğunu bilirsin. incitme