Gönderi
184 syf.
9/10 puan verdi
Herkes kendinden bir parça buluyor ve bulacak Zezé'de. Doksanlı yıllardaki çocukluğumdan karelere rastlamamak mümkün değildi Zezé'nin hayatında. Yaramazlıklar, misket-bizim buralarda enek derler-, sporcu kağıtları, mevsimlere göre değişen oyunlar... Çocukların hislerinin, sevgilerinin, beklentilerinin aslında evrensel olduğunu bir kere daha anladım. Yalnız maalesef içim burkulmadı. Burkulmadı çünkü bu şekilde büyüyor ve büyütülüyoruz. Şiddet algılarımız bu şekilde gelişti. Aslında Portuga'da şiddetten uzak değil. Sadece şefkatinin ağır basmasından dolayı bir çocuğun kalbini tekrar kazanıp onun dünyasına açılabildi. Gerçekten ne kadar da kolay değil mi bir çocuğun kalbini kazanmak ve kendimizi affettirebilmek? Ve bir çocuğun tüm umutlarını, hayallerini yıktığımızda, çocuğun kalbindeki kendimizi de yıkıyoruz. Kolay değil aslında öyle yıkıp parçalamak; hepimizden daha metanetli ve sabırlı çocuklar. Nelere katlanıp, tahammül edip, masumiyetlerini koruyorlar.
Bu kitabı okurken sadece birkaç saatliğine masumiyetimizi hatırladık ve sonra o eski hayatlarımıza devam ettik.
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.