Yaşarken akan zamanın şahitliği vuruyor beni. Hayatımın 23.senesi bilmem kaçıncı gününün aydınlığında oturup ne kadar yorulduğuma bakıyorum, bir yanımda kurmaktan kendimi alamadığım hayallerim.. Yağmurun elinden tutup park park gezmek ve o dönmek isteyene kadar orda kalmak gibi mesela.. Yorulana kadar yürümek,bir ağaca yaslanıp okumak kitabımı.. avazım çıktığı kadar bağırmak..