“Peki sonsuzluğumuz nereye gitti? Onun kutsal sırrını nasıl da unuttuk. Günümüz nasıl da kısaldı,”
Çocukluk aslında küçülmüş, solmuş ve yıpranmış olan kıyafetlerle karıştırılabilir.
İnsan kaderini belirleyen şeylerin ne zaman olacağını zaten hiç bilemezdi ki.
Doğru yeri bulmak için dolanıp dururken hep böyle olmaz mıydı zaten? İnsan kaybolmaz mıydı hep?
