Yüksek rütbeli bir yargıç olan İvan İlyiç iyi bir hayat yaşadığını düşünür ancak hasta yatağında ölümün yaklaştığını anladıkça yavaş yavaş aslında ne kadar boş bir ömür sürmüş olduğunu fark eder ogüne kadar büyük anlam yüklediği ve uğruna büyük çaba verdiği serveti, şöhreti ve saygınlığı, ölüm döşeğinde bir anda gözüne boş ve saçma görünür. Tolstoy’un büyük bir samimiyetle anlattığı bu etkileyici roman, insan doğası, hayatın anlamı ve ölümün gerçekliğini düşündürüyor dostlar son anda düşünen İvan gibi olmamak adına günde bir kaç kez ölümü düşünüp kendimize gelmeliyiz...ölüm konulu bir kitapta şarkı dinlenir mi demeyin ben kitaplarıma hep bir şarkı seçiyorum ve yıllar sonra o şarkıyı duyduğumda kitap ve kahramanlar geliyor aklıma bir nevi anımsatıcı şarkım...Evanescence/my ımmortal