Şöyle ki bazı şeyler Batılılar için tüketim malıdır ama bizim için tüketim malı değil, sembolik bir şeydir. Bütün Avrupalıların ancak yüzde on beşi klasik senfoniden hoşlanır. Ama İranlıların hepsi hoşlanır! Aslında bunlar her senfoniden hoşlanırlar. Hoşlanmamaya kim cüret edebilir? Niçin? Çünkü o senfoni üstün bir zevktir. Bunun, ben beğenmiyorum demeye cesareti yoktur. Bir Batılı kolayca "boğucu, gürültülü, baş ağrıtıcı" diyebilir. Ama bir Doğulu, sonuna kadar dinlemeye, çok güzel demeye, zevk almaya ve hatta zevk alamadığında kendi kendine utanmaya mecburdur. Neden? Çünkü onun için sembolik bir boyutu vardır; bir üstünlük göstergesidir.