Hayatımızı belli kalıplar dışına çıkardığımız zaman gerçek yaşamı tadıyoruz. Normalin ya da anormalin ne olduğuna karşı taraf karar veriyor ve kendinin normal atfedilmesi de başkasının, onun seni anormal atfetmesi de... Bu bir paradoks mu? Belki. Hayatın her dakikası bambaşka bir nimet. Kıymetini bilmemiz gereken en önemli şey hayatta zaman. Geriye dönülmeyecek ya da ileriye gidilebilecek mi bunu kimse bilmiyor. Yapabilsek en iyisi anı doğru ve istendiği şekilde değerlendirmek. Doğru ise herkesin kendine ait. Kalıpların dışında yine. Kimseye benzemek zorunda değilsin. Kimsenin sevdiğini, yaptığını, alkışladığı onaylatmak ya da kendi hayatını başkalarına onaylatmak zorunda değilsin. Hayatın her dakikası mucize! Bu mucizenin farkına var. Ertelenmiş, bastırılmış ya da vazgeçilmiş ne varsa bir kere daha yapma heyecanı sundu bu kitap bana. Bugün de hayatıma dokunan bir kitap bitirdim. İşte hayatı istediğim gibi yaşamayı sürdürmenin bir adımı. Kitaplarımın hayatımı sonuna kadar benimle olmasını istiyorum. Şu an böyle, ilerde belki farklı. Hayatta en büyük kazançlarımdan birisi duygularımı saklamamam. Bunun bir kez daha kıymetini anladım. Sevgi de nefret de korku da öfke de hayata bize ait. Biz var olduğumuz ve tek tipleşmedikçe var olmaya devam edecek.

Veronika Ölmek İstiyorPaulo Coelho · Can Yayınları · 202077,3bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayten Altıntaş