Nasıl başlanılır ya da ne denilir bilmiyorum. Kitabı okurken sanki ben de sevdiğim insana söyleyemeden ölecekmişsim hissine kapıldım. Birini gerçekten sevdiğimizi ya da aşık olduğumuzu sandığımız zamanlar sık sık oluyor halbu ki aşık olmanın ne meşakatli bir şey olduğunu Bilinmeyen Bir Kadının Mektubunu okuduktan sonra fark ettim. Çocukluğundan ölene kadar birini sevmek elbet güzel,güzel ama o kişinin senin adını dahi bilmemesi çok zor bir durum olmalı.Ömür boyu bunla yasamak .Bana kalırsa en kötüsü de yıllar sonra karşılaştıklarında sevdiği adamın hicbir şeyini hatırlamaması halbu ki o hiç unutmamışken. Ölüm döşeğindeyken bile kadın , çağırsan yatakdan kalkıp seninle gitme gücünü toplardım kim kime der ki .Sevdiğimiz insanları suçlarız hep senin yüzünden diye halbu ki bu kitapta kadın ölürken bile hep sevdiğini onu hiç suçlamadığını söylüyor. En çokta beni yaralayan şu cümlesi oldu : Sana beni asla tanımamış olan sana...

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022226,2bin okunma

··

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahar