Gönderi
Şiir incelemesi
Divandan bir beyit incelemesi...
Nesîm âteş çıkardı gonca-i çeşm-i ümîdimden Bıraktı gülşen-i âmâlime berk-i bahâr âteş
Nesre Çeviri:
Hafif hafif esen rüzgar ümidimin gözünün goncasından ateş çıkardı; arzularımın bahçesini bahar şimşekleriyle ateş içinde bıraktı.
Şerh:
Şâir, âşığa itafen “gonce-yi çeşm-i ümidim” derken ufacık tefecik bir umudum var idi, ılık ılık, latif esen bir yel geldi ona dokunarak onu büyüttü.Burada âşığın hayal kırıklığı göze çarpmaktadır.
İnsanda da öyledir ufak bir hayal kurarsınız ve onu düşünerek, ona dokunarak fazla büyütmezseniz sonucu olumlu ya da olumsuz olarak vuku bulsun, bu insanı o kadar etkilemez. Ama işte burada “nesim” yani rüzgar gibi âşığın ümidine dokunulursa küçücük ümid, kocaman olur. İşte şair burada “nesim” ümidimden “âteş” çıkardı diyor ve devamında da bu ümidi
kocaman bir “gülşen-i âmâl” oluyor. Daha sonra ise bu arzularının ve dahi ümitlerinin bahçesine bahar şimşekleri düşüyor ve her yer ateş oluyor. Bu beyitte belirsiz olan durumlar var. Nesimin âşığı ya da
şairi etkilemesiyle ateş çıkartması biraz abes. Âşık sevgiliden başkasından bir ümit görmesi bir nevi sevgiliye hakarettir. Bu “nesim” ya sevgili olacak ya da sevgilinin dışında âşığı kötü etkileyen bir mâsiva. Burada aslında biraz da maddi ve manevi âlemin tezahürleri görünmektedir. Âşık sevgiliden gelmeyen bir ümide kapılmış ve emelini çoğaltıp emellerinin bahçesi olduğunu söylemiştir. Böylece sevgili gibi tek bir emel değil de emellere sahip olması onun “gülşen-i âmal”ine yani arzularının bahçesine bahar şimşekleri olarak, sevgiliden gelen bir gazab olarak görülebilir.
·
42 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.