Bu kitabın üstüne bir kaç kitap daha okudum ve inceleme yapma cesaretini ancak kendimde buldum. Adından da anlaşılacağı üzere, genç kızları baştan çıkarma ustası olan bir delikanlının günlüğü bu kitap. Hikaye çok iyi, anlatım çok iyi, yazma tekniği zaten tartışılamaz. Narsistik bir sosyopatın duygularını, dürtülerini, amaçlarını, hareketleri altındaki gizli niyetlerini o kadar açık seçik anlatmış ki Kierkegaard, bazen "acaba bunu öğrenmesem daha mı iyiydi?" dedirtti bana. Aslında böyle insanları tanırız, görürüz, biliriz ama bu kadar sadistçe bir kötülüğün iç yüzünü görmek, beni bir miktar tiksindirdi. Johannes (baştan çıkarıcı), Cordelia adlı genç kızımıza aşık olduğunu iddia ediyor. Onu baştan çıkarıp kendine aşık edene kadar, kendi sapkın tarzında çeşit çeşit senaryolarla kızı manipüle ediyor. Sonra yine aynı tarz senaryolarla kızın ondan ayrılmasını sağlıyor. Neyse daha fazla anlatmayayım. Şöyle söyleyeyim; Johannes'in sadistçe bir zevk alarak oynadığı oyun, bir örümceğin sabırla ördüğü mükemmel ağına benzetilebilir. Zira Johannes de avının ağına düşmesini bekleyen bir örümcekten farksız. Halbuki dışardan bakıldığında son derece sevimli ve normal bir erkek portresi çiziyor. Hatta biraz fazla aşık.. Sanırım beni en çok sinirlendiren bu oldu. İnsanoğlu bu kadar iyi rol yapamamalı bence. Bu hiç adil değil. İyi niyetli ve sevgiye inanan insanlara haksızlık bu. Zevkle okunacak akıcı bir kitap. Beni rahatsız eden tek şey bir sadistin beyninin içinde olmaktı. Zira o derece gerçekçi bir anlatım var. Genç kızlara tavsiyemdir. Okuyun.. Erkekler okumasın. Kötü örnek, örnek oluyor sonra..