Yaşamım dediğim şu uzun ve karışık duyguyu çürümenin dinginliği içşnde anımsıyorum ve onu aynen Tanrı'nın bizi yargılayacağı gibi, aynı tutarsızlıkla yargılıyorum. Çürümek de yaşamaktır biliyorum, biliyorum, eziyet etmeyin bana insan bazen unutuyor. Evet belki bir gün, bildiğimi sanarken yalnızca varolduğumu, biçimkerden yoksun, dur durak bilmeyen tutkunun beni çürümüş etlerime kadar yiyip kemireceğini öğrendiğim gün ve bunu öğrenmekle hiçbir şey öğrenmiş olmadığımı, yalnızca aynen geçmişte haykırmış olduğum gibi, az ya da çok yüksek sesle, az ya da çok belirgin biçimde haykırıp durduğumu öğrendiğim gün, bu yaşamdan da söz edeceğim size.
Sayfa 40 - Kırmızı KediKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.