Üstadın önünde saygıyla eğiliyorum
Okuduğum her kitabında Ahmet Ümit'e bağlılığım daha çok artıyor. Ellerimdeki kendisine ait 16 kitabı gördüğünde hepsini mi imzalayacağım diye sormuştu. Yarısı yeterli demiştim:)
Anlatım tarzı olarak beni içine öylesine çekiyor ki Nevzat Başkomiserim sanki eski 90'lı yıllardaki gibi mahalle adabına haiz zamanlardaki komşumuz, okulumuzun kantincisi, sanayideki ustamız ya da sevdiğimiz bir akrabamız gibi o kadar yakın hissediyorum kendisine.
Ana karakterle o kadar bütünleştiriyor ki okuyucuyu, aşk romanı olmasa bile Evgenia'nın isyanına bile kayıtsız kalamıyorum. İçimden Evgenia'ya, Nevzat Başkomiserimin söylemek isteyip de söyleyemediği bu parçayı hediye etmek istiyorum:) youtube.com/watch?v=n6oGb0k...
Sonuç olarak okuması cinayet romanı olmasına rağmen öyle keyifli ki bittiğinde üzülüyor insan. İçindeki kelimelerle, hayatın akışındaki cümleleri harikulade birleştiren güzel bir kitap olmuş.