Zavallı beyinlerimiz anıları mumyalamayı becere-bilselerdi keşke!
diyordu. Fakat çok zor anıları korumak; en zarif olanlarının içi boşalır, en
şehvetli olanlar ise çürüyüp gider: ardından gelen en hoş olanlar en
tehlikelileridir. Şimdi pişmanlık duyulan şey, en hoş olandı bir zaman.
Yeniden uzun bir suskunluk ve sonra sürdürüyor sözlerini:
- Yerinmeler, acınmalar, pişmanlıklar, arkadan bakınca, geçmişin
sevinçleridir. Geriye bakmayı sevmem ve geçmişimi uzaklarda bırakırım, tıpkı
bir kuşun uçmak için gölgesini terketmesi gibi. Of! Michel, her sevinç bizi
bekler hep, fakat her zaman yatağı boş bulmak, yalnız olmak ve kendisine bir
dul gibi gelinmesini ister.
- Of! Michel! Her sevinç, günden güne bozulan
çölün kudret helvasına benzer: Platon'un anlattığı, hiçbir tasın içinde alıkonulamayan Ameles kaynağının suyunu andırır. Her an, getirdiği her şeyi
alıp götürür.