At
Türk yaşamında, atın işlevi ve yeri çok büyüktü; bir savaş aracı olmanın ötesinde, en yakın arkadaştı. Bu nedenle at, daha çok saygı görürdü. At ile er kişinin değeri eşit sayılırdı. Er kişi öldüğünde, atı da özel bir törenle gomulurdu. Oğuzlar, Kırgızlar, Kazaklarda , şaman törenlerinde at kurban edilirdi. Türk destan ve öykülerinde atların gökten, göl ya da denizden çıkıp geldikleri, şu üzerinde koştukları, uctuklari, yeri geldiğinde konuştukları anlatılır.
Sayfa 237Kitabı okudu
·
23 görüntüleme
Köroğlunun Kır At'i, ( Köroğlu ölünce kırk gün yem yemez, yas tutar) Şah İsmail'in atı Kamertay, ( abihayat içerek ölümsüzlük kazanmış) Hz. Ali'nin atı Düldül gibi...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.