Gerçekten kendimi çok zorladım ama olmadı. Kitabın en başında söylenen bir cümle bana çok etkileyici gelmişti “uzun bir yolu yürümek isteyen herkes ilk ders olarak yolun başında karşısına çıkan hayal kırıklıklarının üstesinden gelmeyi öğrenmelidir.” Bundan yola çıkarak bu kitapta beğenmediğim şeyler olsa da sonuna kadar devam edeceğim bana bir şeyler katacağına eminim dedim. Üslup zarif, naif ancak sıkıcı. Bu tartışma bile kabul etmeyecek kadar belirgin. Ama ilk hayal kırıklığım sıkıcı üsluptan ziyade ben bu kitabı bilimsel verilere dayanarak hazırlanmış makalenin kitaplaştırılmış hali gibi düşündüğüm için almıştım ancak böyle değilmiş. Neyse dedim ilk hayal kırıklığında pes etmeyeceğim. Ama benim tahammül edemediğim bir konu var o da insanları bir grubun içine sokmak. İkinci hayal kırıklığı ama bu esaslı bir hayal kırıklığı “cihangir sakinleri: muhalif yalnızlar”. Cihangirli insanlar bunu yapar, şunu sever, şunu tercih eder.... Bunu söylemek için herkesi tek tek tanımak bunları tek tek araştırmak gerekir. Ben bu gibi gruplamalardan nefret ederim. Hele bir psikolog olarak bile insanları gruplamamaya çalışırken bir kitapta bunu görmekten hoşlanmıyorum. Ama pes etmeyip biraz daha devam edeyim dedim olmadı. Burada ağırlıklı olarak bahsi geçen fiziksel bir yalnızlık benim anladığım. Oysa yalnızlık duygusal bir durumdur o yüzden artık yeter dedim ve bıraktım. Bu konuyla ilgili başka kitaplar araştıracağım.

Yalnızlık PsikolojisiRecai Yahyaoğlu · Hayat Yayınları · 201956 okunma

·

109 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mina