Gönderi
Kitabı an itibariyle bitirmiş bulunmaktayım. Zaman zaman kitabı yarım bırakmamak için kendimle mücadele etmedim değil. Ancak başladığım bir yapıtı yarım bırakmayı sevmeyen okur kitlesinden olmam hasebiyle bunu elbette yapmadım. Ne var ki iki gündür gerginlikten, sinirden bir buhran içerisinde olduğumun farkına vardığımda kitabın son içeriğini oluşturan fotoğraf galerisine bakarken anladım. Ben ne okudum, yazarın bu kitabı kaleme alması çok mu gerekliydi ya da kitaptaki ölmüş bir karakterin bütün mahrem hayatının açık seçik bir şekilde okuyucuya aktarmak düşüncesini neden güder bir insan, kitabın olay örgüsünü oluştururken neden yedi ceddinden başlayarak anlatma ihtiyacı hissedilir neden? neden..?
Kitabı özetleyecek olursam, hürriyetine düşkün çevresi tarafından sürekli göz önünde olmaya ve her alanda kendini kanıtlamaya çalışan bir kadının çocukluğundan yetişkinliğe kadar ki hayatının ne kadar başına buyruk bir şekilde geçtiğinin bunun da bir şecaat örneği gibi önümüze serilmesini konu edinen son derece niteliksiz zaman israfı bir eser... Bununla birlikte kitaptan alıntı yapılmayı hakkeden Mevlana' ya ait bir dörtlük sadece. Gerisini siz düşünün...
Söylenebilecek son söz:
OKUMAYIN, OKUTTURMAYIN!!!
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.