insanlar ne çok konuşur. alınlarındaki kırışıklarla, dudaklarının kenarlarındaki kıvrımlarla, şişen genişleyen şah damarlarıyla, çöken omuzları yada dikleşen omurgalarıyla... en çok da susuşlarıyla, bakışlarıyla... gözler ne kadar gevezedir. insan ruhunun kapılarıdır onlar. o kapılardan içeri girmeyi bilenler cenneti ve cehennemi görürler. gözlerden ruhlara girip çıkmayı bilenler anlayabilir..