Ah Füruzan! Okuduğum en hüzünlü kitaplardan biriydi. Kitapta ki bütün öykülerde insanı eskilere götüren müthiş bir duygu seli vardı. Cümleleri okurken çocukluğumuzun, filmlerde gördüğümüz o eski zamanların tadını alıyor insan. Özellikle Edirne’nin köprüleri ve Haraç isimli öykülere bayıldım. Haraç öyküsünde ki Saraylı Servet’in öyküsü çok dokunaklıydı. Kesinlikle okunmalı ve okutulmalı...
