Dün, bütün gün dilendi. Türkçe, Almanca dilendi. Kamburunu, İsa'yı, Muhammed'i kullanarak dilendi. Dilenmek hakkıymış gibi, dilenmek işiymiş gibi, alışılmış bir şeymiş gibi dilendi. Mendil yayarak, "Ekmek parası..." diyerek, "iyi yürekli sayın bayan..." diyerek, "Ağbi, ayıp ya..." diyerek, ana ölmüş gibi, baba yokmuş gibi. Parasını çaldırmış gibi, üç gün bir elmayla durmuş gibi, insanlık adına, yurttaşlık adına, "Allah, sen kurtar..." demeyle, "Tanrı sizden hoşnut olsun..." Demeyle, dilendi. "İyi tavladık kerizi." dedi. "Kocakarıya bak, elli paralığa İsa'yı satın aldı mı aldı." dedi. Kilise önünde durdu, fabrikalar çıkışında bekledi, sırayla dolaştı kahveleri, parklara girdi, yolda adam çevirdi ve unutmadı istasyonu da. Bahçede çiçek bakan bir adama " Benim için bir işiniz var mıydı?" dedi. "Ne kötü! Keşke olsaydı, bana belki bir çorba verirdiniz..." dedi. "Ah ah, istemem, para almıyorum." dedi. "Ne iğrenç! Hadi bu ilk dilenciliğim olsun." dedi. Para çantasına davranan bir kıza "Ah, bir de öpücük olsaydı..." dedi. Göğsüne vurdu, parayı alırken eli titrermiş gibi etti, bayılacakmış gibi etti, yere bakarmış gibi etti, kızarmayı ilkin beceremedi ya, becerdi sızlanmayı. "Bir sigara, lütfen..."dedi. " Ben böyle mi olacaktım?.." dedi. "BENİ DİLENİYOR SANMAYINIZ..." dedi.
Sayfa 30Kitabı yarım bıraktı
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.