Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık...Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar....Cümleleri ile bitiyor kitap aslında detaylarda ve algılarda zenginliğin ,burjuva bir kesimde yaşamanın insanın her istediği elde ettiği bir yaşamın gerçek doyumun ve vicdanın karşılığı olmadığını açıkça anlatıyor .. İyilik yapmanın insanları mutlu etmenin kişini kendini bulmasında büyük rolü olduğunu gösteriyor .. Aslında okurken çok yerde sıkıldım ama Zweig in anlatımı sonunu nereye bağlayacağı halkında hep bir merak uyandırmakta..
