"Sen hiç aynaya baktın mı kızım?" diyen çok insan oldu hayatımda. Bu cümleyi her duyduğum da, her nerede olursam olayım, akşam olmasını ve eve gitmeyi iple çeker, eve gidince de odama kapanır saatlerce aynaya bakar, kendime, çirkinliğime kızar küfürler ederek ağlardım. Yıllarca kendimi hep çirkin gördüm. Yüzüne bakılmayacak bir kız olarak gördüm. Bana bu iğrenç cümleyi layık görenlere hep hak verdim. Sonra zaman geçti. Yaşadıklarım çoğaldı. Yaşadıklarım ve tecrübelerimle her geçen gün daha da olgunlaştım. Ve sonra aynanın karşısına geçip şunları söyledim kendime; evet belki gerçekten yüzüm çirkindi ama hiç değilse bana çirkin diyenler, bana çirkin gözle bakanların ki gibi kalbim çirkin değildi. Kalbim de içim de öyle temizdi ki, herkes beni kıskanıyordu. Çekemedikleri içinde beni kendilerine benzetmeye çalışıyorlardı. Bunu hiçbir zaman beceremediler çünkü ben her zaman herkesin sığındığı güvendiği liman oldum, çünkü ben herkese sırdaş oldum, çünkü ben kürkçü dükkanı oldum. Onlar kötülükleriyle konuşuldular ben hep en temiz oldum. Kirlenmiş vücutları gibi kirlenmiş bir kalbi de layık gördüler kendilerine. Şeytandan daha şeytan olmayı başardılar her seferde ama ben hak edene melek hak edene şeytan oldum. Kendilerini beğenip üstün gördüler. Kibirlendiler, hem suçlu hem de güçlü oldular. Hiç çekinmeden korkmadan kırıp döktüler. Fakat ben hep Allaha sığındım. Allahta biliyor ya benim kalbimi içimi. O yüzden ben hiç kaybetmedim. Ama onlar her zaman kaybetmeye mahkum oldular...
Ne bu dünya ne de içindekiler hiçbiri iyi insanları sevmiyorlar. Ama kötülük güçlü de olsa asla iyiliği yenemeyecek. Bunu da böyle bilsinler. Asla hayatınızdan ve kendinizden ödün vermeyin. Bırakın sizi gerçekten sevenler hayatınızda baş köşede kalsın diğerleri de istediği gibi defolup gitsin. Allah sevsin daha ne...
Herkese papatyalı güzellikler diliyorum 🌼🌼 Sağlıcakla kalın sevgili 1K sakinleri 😇😇
A.U