Yazar giriş bölümündeki "Bazı sözler çok sonra anlaşılmak için söylenir." cümlesiyle sizi kitabına davet ediyor. Sonra bir masal başlıyor. Ruhsal yolculuğun masalı... Bir köy, kışların sert geçtiği karların aylarca yerden kalkmadığı... İda bu köyde yaşar. Güneşin karları eritmeye başladığı bir günde İda içindeki bastıramadığı heyecanıyla çantasını sırtına takıp usulca dışarı çıkar. Köyün sonundaki patikaya doğru yol olmaya başlar. Patikanın sonuna gelir. Bir kar lalesi çıkar önüne. Sessiz ve kendi halinde... Kar lalesi İda'yı çok etkiler. Kar lalesi dokunulmaya kıyamayacağı cinsten bir çiçektir. Tam bu anda insana özgü bir duygu kaplar İda'nın içini. Onu bırakıp gidememe duygusu beraberinde ona sahip olma duygusunu davet eder ruhuna. İda sahip olma duygusuna teslim olarak dizlerinin üstüne çöker. Kar lalesinin "Yapma!" demesine "Lütfen yapma!" demesine "Kendi toprağımdan başka yerde yaşayamam ben, olmaz. Sakın yapma." demesine rağmen İda sahip olma duygusuna teslim olup çiçeği koparır. Kucağında saksıya koyduğu kar lalesiyle eve dönmek için patikaya doğru yol alır. Sağa bakar sola bakar köyün hangi tarafta olduğunu çıkaramaz. Ve ruhsal yolcuğu bu andan sonra başlar. İda kar lalesini köye götürebilecek midir? Bu yolculukta başına neler gelecektir? Kelimelerin kelimelere eklenip ruhumuzun dehlizlerinde dolanmamızı sağlayan bu roman insanın kendisiyle yüzleşmesine neden olmaktadır. İda'nın yolculuğu çocuğunuzun yolculuğu olsun. Yıkmak, yok etmek, bozmak yerine hayat vermeye çalışmanın gücüne tanık olsun. Sevmek, iyilik ve güzellikle bir randevusu olsun. Kitaptaki en beğendiğim cümle " Bir yerlerde üzgün biri varsa, üzüntüsü sana kadar gelir mutlaka..."

Unutma BeniAslı Eti · Kırmızı Kedi Yayınları · 2016124 okunma

·

113 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.