Emile Zola'nın Rougon ve Macquart Dizisinin ikinci kitabı olan "Tazı Payı" 1850'li yıllar Fransa'sından bir kesit sunuyor bize. Cumhuriyet ve İmparatorluk yanlıları olarak kabaca ikiye ayrıldığı (III. Napoleon'un 1848-1852 Cumhurbaşkanı, 1852-1870 arasında İmparator olduğu) bir dönem. Saccard Rougon ile oğlu Maxime ve genç karısı Renee 'nin kahramanları olduğu roman, servet hırsı ve şehvet dolu bir dünya. Saccard'ın bir tazı gibi iz sürerek -spekülasyonlar yoluyla- servet peşinde koşması, oğlu ve üvey annesi arasındaki dostluk! mensup oldukları toplumla gayet uyumlu bir panorama sunuyor bize. Herkesin profesyonelce, diğer bir deyişle tazı olmaya razı bir şekilde, kovalanan avdan kendilerine düşecek payın hesabını yaptığı bir dünya. Bu kadar da olmaz dediklerimizi soğukkanlılıkla aktarıyor Emile Zola… Paris sosyetesinin tüm ilişkilerinde para kazanma, bir makam elde etme ve şehvet dışında insani hiçbir etkenin olmadığı, üsttekilere dalkavukluk ile alttakilere zulmün yani büyük bir ahlaki yozlaşmanın anlatıldığı bir roman. “- Hayasızlığın son kertesi, öyle değil mi, güzelim ? ” (417.sayfa) Diyerek güya durumdan rahatsız olanların kınadıkları tek suç aslında servetlerin kaybediliyor olması...Zengine mubah, fakire ayıp.

Tazı PayıEmile Zola · MEB Basımevi · 1947156 okunma

·

77 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

AdemYıldırım