Roman
"Çiftlik yöneticilerinin toplantı için kullandığı yuvarlak masa, muhasebeci Yavuz’un odasının yanındaki geniş odadaydı. Zekiye toplantıya günlük kıyafetiyle katılmış, eşarbını her zamanki gibi bağlamış, iki ucunu saçlarının altından geçirerek boynunun iki yanından döşüne sarkıtmıştı. Böylece diri memelerinin uçlarını yerli yersiz şiştiklerinde eşarbın altında saklamış oluyordu. Elde örme yeşil hırkasının büyük beyaz düğmeleri vardı. Pencere arkasında kaldığı için yüzü ışık almasa da, alnına düşen zülüf kalın kaşlarını gölgede bıraksa da, gözlerindeki ışık tüm odayı aydınlatıyordu. Tuncay’ın tembihlediği gibi kollarını masanın üzerine koymuş, dirseklerinin üzerine hafifçe abanmıştı. “Çekinecek bir şey yok,” demişti Tuncay; “ne istediğini bilen, bildiğinden de emin olan, iki pazarlıkçı gibi karşılıklı oturacağız. Onların yukardan bakmalarını kırmalıyız. Biz yoksak, çiftlik de yok. Bunu oturuşumuzdan anlamalılar.” Zekiye o sandalyede sanki tüm kadınlarla birlikte oturuyordu."
Sayfa 137 - La Kitap YayınlarıKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.