M.Ö. 3. yüzyılda doğduğu belirtilen Yunan şairi Herodas’ın kaleme aldığı mimoslar, günümüz insanlarına 19. yy. sonlarında ulaşmıştır. Andre Bonnard’ın da takip ettiği bu mimoslar kendi tabiri ile tamamen bir gerçekçilik üzerine kurulmuştur. Çağdaşlarının aksine, kahraman edebiyatı dedikleri tutumdan ayrı bir konumda yer edinmiştir. 13 adetten oluşan mimoslara göz attığımızda bunun doğruluğunu görmemiz kaçınılmazdır. Hakikaten de nâra atmaktan çok tamamen kendi kahramanlarını konuşturan bir tiyatro dalıdır mimoslar. Ki Herodas bunu kendi yöntemiyle, yani mimos ile iambos’u birleştirerek mimiambos’u yaratmıştır. Tiyatronun ilk tohumlarının atıldığı dönemlerde bulunmasına rağmen, Herodas’ın mimosları kısalığı bakımından tiyatroya uygun görülmemiştir. Çünkü o halkın gündelik sokak ağızlarıyla yapıtlarını süslemiştir. Bir kunduracı ile bir Leydi’nin minik ayağı nasıl ilişki kurduysa, kerhaneci Battaros’un fahişelerine yapılan saldırı dolayısıyla yargıçlarla arasında geçen konuşmasıyla da aynı ilişkiyi kurmuştur. Günümüz argo kelimelerinin 23 asır öncesinde de aynı, hatta daha şiddetli, aynı zamanda daha güzel olarak devam etmiş olduğunu da gözlemliyoruz. Bütün bunlar insanlar arası münasebetlerin yaşamın her döneminde aşağı yukarı olduğunu gösterir nitelikte. Tek fark, bugün teknolojinin vermiş olduğu imkanlarla yapılan bir espriye verilen yanıt bir gülme işaretiyse, o günde de Çöpçatan Gyllis’in kaba, bir o kadar da şehvetli sözlerine verilen ağız dolusu kahkahalar. Birinde uzaktan görmeden bir kısa tebessüm, birinde ise ağızlarının içindeki küçük dili görecek kadar yakınlaşan insanlar. Shakespeare bu kadar güzel şiir yazmasını, bu kadar içten bir dile sahip olmasını, baktığı menekşe gözlü bir Leydi’ye mi borçludur acaba, kim bilir? Klavyenin üzerinde gezen bir elle, sevdiğinin saçlarını okşayan bir elin sarfedeceği sözler aynı olur mu hiç?

MimoslarHerodas · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2016174 okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.