Bu kitaba "Kitap Oku- Ücretsiz İnternetsiz E- Kitap" uygulamasında denk geldim. İlk başta kitabın adı dikkatimi çekti. Basıma hazırlayan Erdal Öz olunca da okumaya karar verdim. Kitabı okurken oldukça keyif aldım. Ana, babalara ve öğretmenlere yerinde eleştiriler var: Sınıf kurallarını bile oluştururken çocuklara söz hakkı vermiyoruz. Onlarla emir kipi olmadan konuşamıyoruz. Onları bize itaat etmesi gereken küçük kuklalar olarak görüyoruz. Onlardan tekdüze yanıtlar bekleyip yaratıcılığını öldürüyoruz. En önemlisi onların öz güvenlerini yok ediyoruz. Kendimizi budamadan çocukların dallarını kırıyoruz. Geleceğe kuşaktan kuşağa aktarılan kalıp davranışlarla sesleniyoruz. Korku kültürü ile yetişen çocuklar da onlara insanca yaklaşan ebeveynleri, öğretmenleri av olarak görüp istismar ediyor. Çünkü insan ilişkilerine dair öğrendiği tek şey ezmek ve ezilmek. (youtube.com/watch?v=ISoFvxI... ) Bu iletileri vermesinden dolayı kitaba ve yazarına saygı duydum. Kitabı okurken çok eğlendim. Ancak yine de eleştirmem gereken bir durum var. Birincisi kurgunun zayıf olduğunu düşünüyorum. Yönetimi ele geçiren çocukların gelişim özellikleri ve gerçekleştirdiği eylemler birbirinden çok uzak. Haydi bu durumu salt benim beklentim olarak görelim ve beni asıl rahatsız eden konuya gelelim: Bu kitap bir çocuk kitabı. Çocuk kitaplarında kesinlikle hiçbir ideolojiye ve dine yer verilmemeli. Yalnızca çocuğun dünyasına ait ögeler olmalı. Evet, yazar kimi yerlerde çocuğun bakış açısını yakalamış. Ancak kimi yerlerde de yazarın sesi baskın. Çünkü anaokuluna giden bir çocuğun "devrim" sözcüğünü kullanması gerçekçi değil. Çocuk kitapları yaşam gerçekliğini elbette sezdirecek. Ancak çocuğun yaşantısı ve sorunları bağlamında. Bunun dışına çıkıp ideolojik kaygı taşıdığı an çocuğun yok sayıldığının altını çizerim. Çocukları yalnızca vicdanlı insanlar olarak yetiştirmeliyiz. Gerisini onlar halleder. Onların aklına ve kalbine güvenmeliyiz. Buraya Halil Cibran'ın bir şiirini bırakıyorum: Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil, Onlar kendi yolunu izleyen Hayat'ın oğulları ve kızları. Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller. Onlara sevginizi verebilirsiniz,düşüncelerinizi değil. Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır. Bedenlerini tutabilirsiniz,ruhlarını değil. Çünkü ruhları yarındadır, Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz. Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları Kendiniz gibi olmaya zorlamayın. Çünkü hayat geriye dönmez,dünle de bir alışverişi yoktur. Siz yaysınız,çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar. Okçu,sonsuzluk yolundaki hedefi görür Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar. Okçunun önünde kıvançla eğilin Çünkü okçu,uzaklara giden oku sevdiği kadar Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever Çocukların yalnızca çocuk olduğu güzel bir dünya umuduyla...

Çocuklar YönetimdeGunnar Ohrlander (Gormander) · Cem Yayınevi · 197542 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülbahar Aygün