İlk kitap II. Dünya Savaşı öncesi Fransız entelektüalitesindeki bölünmeyi anlatıyordu. Oldukça sevmiştim. İkinci kitap Faulkner etkisinin hissedildiği bir tarzda bilinç akışı tekniğiyle yazılmıştı, okuması çok zordu ama serinin en dolu metniydi. Savaşın başladığı dönemde geçiyordu. Burada Fransız aydınlarının bölünmesi derinleşiyordu. Son kitap olan Yıkılış'ı yeni okuyabildim. Paris'in Almanlar tarafından işgali esnasında Fransız düşüncesinin çöküşü ele alınıyor. İlk iki kitaba göre biraz zayıf kaldığını söylemem gerek. Asıl hikaye bittikten sonra 150 sayfa daha deneysel bir şeyler eklemlemiş Sartre, James Joyce'da veya Faulkner'de göreceğimiz türden paragrafsız, soluksuz ve oraya kadar anlatılan karakter ve hikayeden ayrışmış bir bölüm. O kısım olmasa benim için daha çarpıcı olacaktı. Sartre'a ve tarzına özel ilgisi olmayanlara tavsiye etmem.
