Gönderi
Zülfü Livaneli'nin okumadığım 2-3 kitabı kaldı sanırım. Her defasında büyüleniyorum. Her kitabının yeri çok ayrı benim için. 'Engereğin Gözü' de bu listeye eklenmiş oldu.
Diğer kitaplarından çok daha farklı bir üslup, anlatım. Kendisinin de dediği gibi bu bir tarih kitabı değil. Tarih motifleriyle süslenmiş, tarihi arka plana alan ama bu arka planın önünde çok farklı şeyler anlatan bir kitap. Bir kölenin hislerindeki değişimi okurken şaşırıyorsunuz. Çok sevdiğiniz bir insan aniden sevmediğiniz bir insana, sonra kayıtsız kaldığınız daha sonra da tekrar çok sevdiğiniz bir insana dönüşebiliyor. Bu duygu değişimleri gerçekten mükemmel anlatılmış. Sadece kölenin değil padişahın da duygu değişimleri aynı şekilde.
Osmanlı İmparatorluğu hep ilgimi çekmiştir. Sarayları, cariyeleri, padişahları... kellenin hep bir ipin ucunda olması... En önemlisi de gerçekten kendi kardeşlerini, çocuklarını öldürebilmek. Oldum olası anlayamadım bunu. Nasıl bu kadar gaddar olabilmişler? Bu kitap bize Osmanlı'nın içerisine dahil etti bir süre. Kendimi gerçekten sarayda, cariyelerin yanında, zindanda, sarayda... uzaktan onlara bakarken hissettim.
Ara vermeden okuduğum bir kitap oldu. Sonunu da gerçekten beğendiğim kitaplara eklenmiş oldu.
Okuyun okutturun.
Kitapla kalın hoşçakalın :)
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.