Öyle bir yere geldik ki etrafımız gelincik tarlası, mor çiçekler ve ortası sarı iri papatya dolu; sessizliği bozan tek şey kuş cıvıltıları...
Evet yine cennetimizi bulmuştuk. Yeşile ve maviye niye doyamıyorum, bir türlü çözemedim!
Yüreğim suya hasret kuru bir sünger gibi doğayı içine aldıkça büyüyor ve buna tüm evrenin güzelliklerini sığdırarak bu mutluluğu herkesle paylaşmak istiyor!
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.