Sabır güneşinde kurutmak için kırmızı biberler gibi acılarımı ipe dizip kalbimin duvarına asıyorum.
Acı çektikçe mutlu oluyorum.
Acı çektikçe anlam buluyorum.
Acı çektikçe var oluyorum.
Acı çektikçe gülüyorum, beni yenemezler!
Sana şimdilik bunları söylemek içimden geldi.
Mezarcı küreği, güneşe toprak atarak örtemediği gibi acılarını da örtemezdi Tezer’im.
Ruhun Şad olsun...
