Mektup ✉
-Aklımı sildirmek istiyorum, hiç değilse belli bir süreci, düşünmek, sürekli düşünmek; bir köşe başı, çocuk parkındaki bank, okulun köşesi, asfalt yol, sokak arası, köşebaşındaki dutağacı hepsi bir anı yaşantı yoruyor beni. Şehri değiştirmek gerek biliyorum. Aileye bağlıyken böyle bişey İmkansız baban orda dur diyor, ayak diriyorum ısrarla o baskın geliyor. İlla her olacak bişeyleri garantiliyerek mi gerçekleşmeli. Yirmidokuzuma şurda ne kaldı yirmiyedigün. Bir arpa boyu yol almış değilim. Öyle hissedemiyorum. Bok gibiyim bu aralar. Yirmili yaşlarımda kendimi nasıl hayal ediyorum şimdi neredeyim. Anneliğe gün geçtikçe uzaklaşıyorum. Eksildikçe daha eksik mişim gibi. Sen anne olmayı hak etmiyorsun der gibi her ilişki. Kusurumuz karşılıklı.
Burda kesiyorum bu sözleri...
·
4 görüntüleme
Durağanlığın yoruculuğu da vardır. Zamanında bitirmek gerek. Harekete ihtiyaç duyuyorsan hareket et.
Yaşamın ve olasılıkların ya da gerçeklerin bizden yana görünmediği zamanlar olabiliyor ne yazık ki. Bu zamanlarda direncin ya da değişimin gücü bizi diri tutabilir ya da yeniden var edebilir. Sonra ne olur bilmiyorum ama insanların renkleri vardır ve sen renginle iyisin güzelsin. Ve var oluşunu sadece bir şeye odaklamamani rica ediyorum 🙄🙏
Yollar çekiyor içim...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.