Çocuk kalbi.
Hani olmazları olduran.
Bilmem hatırlayabildik mi?
Bir insanı sevmekle başlayacaktı ya her şey, bir çocuğu anlamadan sevemeyeceğiz bir insanı.
Küçük bir çocuğun kalbini, yükünü, hikayesini anlatmış kitap. Bir solukta okudum, hüzün ve tebessümle.
Düşünüyorum, ne zaman bu kadar zorlaştı çocukları anlamak, biz ne vakit kendimizden uzaklaştık böylesine?
Artık her şeyi bir kenara bırakıp yeniden çocuk olmayı öğrenmeliyiz gibi geliyor bana. Başka türlüsü mümkün olmayacak gibi.
Ah, çocuk kalbi.
