Ahmet EREN: Oysa sıradan bir öğle üzeri yaşanıyordu. Güneş, kimseleri ısıtmayacağı şimdiden belli olan o ölgün ışığıyla yeni yeni tepeye geliyordu. Aheste aheste, istemeye istemeye, dağa bayıra, çamura toprağa, şuna buna burun kıvırarak, sırf adı güneş diye geliyordu güneş. Belki ele güne rezil olma korkusu, belki güçten düştüğünü kendine itiraf edememe telaşı, belki de varoluşsal bir tantanaydı bu, kim bilir. Doğmamak gibi bir lüksü olsaydı, bir tek gün doğmama hakkı verselerdi mesela ona, sanki bugün doğmayacaktı hiç çekinmeden.

Oysa sıradan bir öğle üzeri yaşanıyordu. Güneş, kimseleri ısıtmayacağı şimdiden belli olan o ölgün ışığıyla yeni yeni tepeye geliyordu. Aheste aheste, istemeye istemeye, dağa bayıra, çamura toprağa, şuna buna burun kıvırarak, sırf adı güneş diye geliyordu güneş. Belki ele güne rezil olma korkusu, belki güçten düştüğünü kendine itiraf edememe telaşı, belki de varoluşsal bir tantanaydı bu, kim bilir. Doğmamak gibi bir lüksü olsaydı, bir tek gün doğmama hakkı verselerdi mesela ona, sanki bugün doğmayacaktı hiç çekinmeden.

Sayfa 87 - Aylak adam yayınlarıKitabı okudu

İşyerlerine Akşam Vakti Çöken Hüzün Mert Balaban

··

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahmet EREN