İtfaiyecilerin bir yangını söndürdüğünü değil de yangını başlattığını düşünün ? Arzuları, fikirleri, düşünceleri, geleceği yani kitapları. Düşünebildiniz mi? Mantığınız kabul edebildi mi ? Düşünün düşüncelerinizi yakıyorlar. Bilmenizi, öğrenmenizi engelliyorlar. Çünkü öğrenmenin hüküm kılan cehalete engel olacağını biliyorlar. Böyle bir coğrafyada soluduğunuzu düşünün. Ya da soluyamadığınızı diyeyim. Bir dönem ki kitap okumanın, öğrenmenin, düşünmenin suç olduğu. Kitapların yakılması. Küllerinin bile bırakılmaması. Bir dönem ki; yalnızca düşünmenizi engelleyecek kısa tekrarlı cümleleri müzik olarak dinleyebilmek ve hikâyeler okuyabilmek. Öğrenmeyi engelleyecek her şey mevcut. Düşünsenize şiir yok. Şairler yakılmış. Kitap yok, yazarlar kaçırılmış. Düşünen bir insanoğlu dahi yok. Fahrenheit tam da bunu anlatıyor. Öyle sinir oldum ki anlatamam. Konuya sinir oldum, ‘öyle şey mi olur yahu!’ demekten yorumlayamıyorum :) ve istediğim gibi bitmediği için ayrıca sinirlendim. Ama kitap o kadar güzeldi kii eksik bile geldi :) Son sözde diyor ki; tüm üniversiteleri aradım, tüm kütüphaneleri. ‘Kitaplar kaç derecede yanıp tutuşur? ‘ öğrenmek için. Ama hiçbirinden yanıt alamadım. En son itfaiyeyi aradım. Bir saniye hemen geliyorum dedikten sonra 451 fahrenheit dediler. Ben de Fahrenheit 451 diye yer değiştirip kitaba ismini verdim. Ve gelecek birkaç yıl içerisinde santigrat ölçeğine geçersek büyük hayal kırıklığı yaşayacağım. -1976’ bu son sözde o kadar içten kii, yazara sarılmak istedim Bazı alıntılar var kitapta. İnsanın üstüne hırka gibi giyiliyor. O kadar ısıtıyor, o kadar yansıtıyor insanı.. Yazmak. Gerçekten yazabilmek zor zanaat. Büyük sanat. ‘İkindi gün ışığında zaman uykuya daldı / Alexander Smith’

Fahrenheit 451Ray Bradbury · İthaki Yayınları · 202289,5bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebraaarre