Hepimize yetecek kadar var masallah Demet Abla'm:)) ölüm ne kadar aziz bir sey, en cok merak ettigim konu:)) İlgi alanim, o an felan. Allah hayirli bir sekilde ölmeyi nasip etsin insallah.
Küçüklüğümde hep düşünürdüm 'Bu kadar insan ölecek ve gömecek yer kalmadığında insanlar ne yapacak?' diye. Şu bir avuç kadar kalbimizde bile ölen ölene... Bu daracık yerde ne cenazeler var hala kaldırılmamış olan. Bu tecrubeyi edindikten sonra ölüler için toprak kaygısı yapmıyorum artık :)
İnsallah:)) O kadar zaman yaşıyoruz, hiç yoktan bir seyler uğruna koşuşturuyoruz felan da ya sonumuz onun icin kılımızı bile kibirdatmiyoruz:) Uyaniriz insallah.
:) Bilmez miyim en büyük başlangıç, en baştan sil baştan. Ahh o an.. Hep düşünürüm keske yasayan biri olsaydi da anlatsaydi nasil bir sey diye:)) Gece gece guzel yorumlarin icin tesekkur ederim Demet Abla'm:))
Aslında insan sevdiği birini kaybedince ve onun o an neler hissedebileceğini düşünmeye çalıştıkça...(Bu cümleyi tamamlayamayacağım işte.) Kalbi durdu sanılıp morglara konulan insanlar var(rivayetlere göre) bi bulmak lazım onları :)