İsmim HAWWA olduğu için okumayı seçtiğim bir kitaptı. Zamanında bu nedenle dinlediğim bir şarkı da vardı. "Hawwa'm havalanırsın düşer yuvarlanırsın" Hawwa hikayesi 21 hikayeden 2.si. Hikaye 3.5 sayfadan bir kaç satır fazla...İlk paragraf şöyle "Benim saçlarım yumuşak. HAWWA'nın saçları keçe gibi. Annem ustura ile iki defa kazıttı saçlarını uzasın diye, ama uzamadı, kısa kaldı. Burnu da öyle biçimsiz ki! Yamyassı. Tıpkı okul kitabımızdaki maymunun burnuna benziyor burnu. Hiç sevmiyorum onu. Pis, hırsız." Sonraki paragraflarda evin has kızı tarafından ötekiliği görgüsüzleştiriyor, sığınmışlığı pis boğazlı yapıyor Hawwa'yı... Sonra aniden hastalanıyor ve son paragraf "Sonra annem babamın yüzüne baktı. Babam eğilip doktorun kulağına birşey söyledi. Doktor başını salladı. Sonra Hawwa'nın gözleri açıldı. Annem Hawwa'nın yanına gitti, yatağına diz çöktü. Kızım Hawwa iyi misin evlâdım? dedi. Bak iyileştin artık. Canın bir şey istiyor mu? Ne pişireyim sana? Hawwa baştan bir şey demedi. Sonra gözlerini iri iri açtı. 'BAKLAVA' dedi. Sonra da öldü." Yazarın hikayeciliği genel anlamda böyle birden başlayan aniden sonlanan hatta hikayeler içinde iç monologlarla seni oradan oraya sürükleyen hikayeler. O yüzden 3-4 sayfadan oluşan hikayeleri bile anlamak çok da kolay değil. Bana göre bazı yazarlar sadece kendileri için yazarlar ve bu yüzden onları bazı okurlar sever bazıları ise sevmez. Hani güldür güldür de Mesut Enişte diye bir karakter var anlatır anlatır en son cümlesi de demem o ki o ...... ya ne oldu? İşte Vüs'at Orhan Bener hikayelerinin sonunda da böyle kalakalır okuyucu.

HavvaVüs'at O. Bener · Yapı Kredi Yayınları · 2020543 okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.