Elimde başka kitabın kalmadı babaaa, sana veda ediyorum.. Sen benim için bir şair değil, felsefeyle şiiri birbirine özdeşleştiren dahi bir yazarsın.. Sen her konuya değinen, hepsinde de “doğru, işte bu” dedirten adamsın. Sen çoğu kişinin “ne saçmalamış” dediği, beni ise kendine hayran bırakan adamsın. Aforizmalarını okurken gözlerimin-beynimin-açılmasını, ince ironilerini yakaladığımda gülümsememi unutmayacağım. Keşke daha çok ama daha çoook yazsaydın. Keşke bu kadar geç kalmasaydım sana. Saygım ve sevgim büyüktür. . . . İnceleme için yazabileceklerim sınırlı; Öykü kitabı olarak geçiyor.. Ancak öyküden ziyade yine ironi ve yergilerin yer aldığı yazıCIKlar diyorum... Kitaptaki favorim “Ben Ben’im” de yer alan patron-memur diyaloğu oldu. Bir eleştiri ancak bu kadar güzel yapılırdı. Genel itibari ile iş yaşamına, ölüme, zamana, dünyaya bakış açılarına yer vermiş. Kitapta zaman kavramı ise hep en önemli konu oluyor. Dün, bugün ve yarın hep aynı çizgide. Okuyacağınız zamanı iyi anlamanız gerekiyor. Kafanız doluyken Özdemir Asaf okumayın. Eğer zihniniz meşgulken okumaya kalkarsanız daha ilk sayfada kitabı kapatırsınız. Özdemir Asaf, anlatmak istediğini farklı şekillerde algılatabilen bir yazar. Mantık oyunlarının bol bol olduğu yazılar yazıp garip cümleler kurar. Bu yüzden beğenenide fazladır, eleştireni de..ben anladığınız üzere beğenen hatta hayranı olan tarafım. Ve yine son olarak; YAZAR DİYOR Kİ... “Ben de, yazdıklarımı bir iki kişi okumasın da sonuna kadar çok kişi okusun diye çabalıyorum.” Lütfen okuyun, okutun.

Dün Yağmur YağacakÖzdemir Asaf · Epsilon Yayınevi · 2006190 okunma

··

152 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.