"Bir gün kadrim bilinirse, Ismim ağza alınırsa, Yerim soran bulunursa: Benim meskenim dağlardır." Dağlar, yeşilin yuvası, insanın ilk toprağı. Aidiyetin başladığı yüce mekan. En temiz hava oradadır, kafa dinlemek isteyince insanın aklına gelen ilk nefeslerden biridir. Yalnız hissetmeden yalnız kalınabilen, derin düşüncelere dalınabilen, huzur arayana huzur verebilen bir yerdir. Belki de bu sebeplerdendir Sabahattin Ali dağları mesken belledi. Ve şiirlerinde sıkça değindiği temaların başında getirdi. Rüzgar,Tanrı, aşk, mahpusluk.. sıkça kaleme aldığı diğer konulardandı. Okuduğunuz da farkedeceksiniz -ki başlangıçta sunu kısımında da dikkati çektiği gibi- aynı temayı birbirinden oldukça zıt duygular ile, farklı şiirlerde farklı şekilde kaleme almış. Zannımca en çok bu durumu sevdim Sabahattin Ali'nin şiirlerinde. "Ne kadar da 'insanca' " dedirtti. Zira her duygumuz zıttı ile beraber bulunuyor içimizde. Ve kimi zaman severken kimi zaman sövüyoruz, kimi zaman dolu dolu yaşamak isterken hayatı, kimi zaman bu son nokta diyebiliyoruz. Çünkü insanız ve aklımız ermeye başlayınca, hayat torbadaki yüzünü çıkarıyor ve çiçekler değil yalnızca, artık o çiçeklerin dikenlerini de sunmaya başlıyor. Bana öyle geliyor ki şu dörtlükte de bahsettiğim zıtlıklar, hayatın gülleri ve dikenleri anlatılmış: 'Bazı nur içinde, bazı sisteydim, Bazı beni seven bir göğüsdeydim, Kâh el üstündeydim, kâh hapisteydim, Her yere sokulan bir rüzgâr gibi.' Işte bahsettiklerimi ve tabiki daha fazlasını bulabileceğiniz, hüznü biraz daha ağır basan bir şiir kitabı. Okurken oldukça büyük zevk duydum, yer yer kendimden ve devrimden parçalar buldum. Okumanızı ısrarla tavsiye ederim. :)

Bütün ŞiirleriSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 201921,1bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tolefayn