Belki de aşıktı elmaya Havva...
Bu aşktır müridim, şeytan işi...
Gördüm gözlerinde o cehennemi...
Bilmezdim...
Bilseydim...
Bilirdim...
Değerini kirpiğinin...
Bir sinir-i harp...
Senden geriye kalan, gönlümde yalnız bir adem...
Ve bir elma...
Şeytanına da aşık olabilirmiş Havva...
İnsan ki, onun oğluysa...
Bilmediğim cennetin, olsun senin...