Her sene ramazan ayının son günlerinde yeniden ele aldığım canım kitabım. Bu hiç değişmeyecek yıllar geçecek ve ben yine ramazanın son on gününde ben bu esere yer vericem. Böyle böyle galiba kitabın içerisinde çizmediğim yer kalmayacak:) Sizin de var mı böyle her sene okuduğunuz bir kitabınız? yazarın bu eseri oruç ile ilgili yazdığı yazılarının derlemesidir. orucu öyle güzel öyle derin ele almış ki kesinlikle o ruhu hissetmek isteyenlere okumaları için tavsiyemdir. her ramazanda ben bu eseri okudum demeden yeniden okumalı diye düşünüyorum. o kadar zarif cümleler ile anlatılmış ki, okurken kendinizi kaptırıveriyorsunuz. hangi dergide, hangi gazetede yayınlanmışsa onlar da yazıların altında parantez içinde belirtilmiş. Ben çok keyif alarak okudum. bir kaç alıntı bırakayım siz karar verin derim, Üstadın kalemi ile muhakkak tanışın, onu tanıyın, nasıl bir düşünce dünyası vardı öğrenin. Şiirsel bir anlatım, sizi hemen etkisi altına alacak ve iliklerinize kadar üstadın kaleminin tadına bakacak ve hissedeceksiniz iliklerinizde. "Kendi kendinden uzaklaşan insanın kendine dönüşüdür oruç ayı" “İşte oruç, külü deşer, betonları kırar, eskiyen dünyayı tazeler, alışkanlıkları elâstikîleştirir, donmalarını önler, içgüdüleri pırıl pırıl yapar, insanı melankoliye düşmekten, yani eşyayla ilgiyi kesmekten, korur, kâinatı yeniden yaşanmağa değer bir yer haline getirir, insanı yeni doğmuşçasına yaşamaya hevesli, iştahlı bir yeni insan yapar.” Değişim başlamıştır. çocukken o kadar farklı yaşanıyordu ki oruç ... bir çocuk için ilk oruç meraktan .... daha sonraki oruç ise iftar ve sahur heyecanı .. zevk veren bu iki zaman yaklaşınca iftarı beklemek ve sahura kaldırılmak ... kaldırılmak diyorum zira iftarı bir çok çocuk yapar .... sahur bazılarına nasip olmuyor. ortada bir engel var hatta iki engel var baba ve anne ....ama ablayı kaldırırlar ... çocuk sahur vakti bazan tevafuken tabak çanak ve kaşık sesleri le kalkar bu kez ''demek beni kaldırmıyorlar'' deyip arabeske bağlar, kırılır darılır belki ilk defa kalp kırıklığını o defa hisseder üzülür ... en çok annesine kızar ''neden kaldırmıyor ki neymiş ''yaşı küçükmüş'' neymiş ''çok zayıfmış dayanamazmış'' .... annesinin ona kastının olduğunu düşünür halbuki anne Allahın ona bağşettiği kimsede olmayan merhamet ve şefkati ile çocuğunun halini bilir ve tanır...

Samanyolunda ZiyafetSezai Karakoç · Diriliş Yayınları · 20233,312 okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül Zeyrek