Taa ortaokul sıralarında okuduğum, ilk uzun soluklu kitap serisi diyebilirim.(sanırım üstünden en az bi 11-12 yıl geçmiştir). Arkadaşlarla beraber dönüşümlü olarak okurduk ve sürekli Serra aşağı Serra yukarı konuşur, mutlu olurduk. Bi sonraki kitabını okumaya can atardık.
Şimdi uygulamada dolanırken rastladım ve gerçekten çocukluğum gözümün önünden geçti. Ama maalesef Serra'cım; senin eğlenceli hayatını okurken ilerde kendimizin de senin gibi mutlu olacağımızı sanan ve büyümeye heveslenen bizler; büyüüük bir hayal kırıklığı yaşadık. Keşke büyümeseydim diyorum artık. Ne senin günlüğünü okurken kurduğumuz o hayaller gerçek oldu ne de hayatımız senin kadar sorunsuz ve eğlenceli geçti.
(Arka fonda Ibrahim Erkal- çare gelmez ağlamaktan şarkısı çalıyor.)
Yine de okuduğum zamanlar; beni mutlu eden, bende ve birçok kız arkadaşımda güzel anıları barındıran bir seri oldun.
Eski basımları görmekte ayrı bir duygulandırdı.
