İki gücün bitmez savaşıydı; zaman ve madde. Birlikte doğan bu iki kardeş başlangıçtan beri birbirinin düşmanıydı. Zaman maddeyi kemiriyordu. Madde koca bir organizmaydı hayatta kalmaya çalışan. Kendine yaşam üreterek direniyordu çürümeye. Zaman, sayısız minik sivri dişleriyle sabırlıydı. Ahesteydi ritmi. Sonsuzdu savaş.
Sayfa 94Kitabı okudu
·
49 görüntüleme
İlkokuldayken bir rüya görmüştüm. Müdür bizi en sevdiğim gezegen olan Satürn'ün halkasına pikniğe götürmüştü. Oksijen tüpümüz ve astronot kıyafetimiz yoktu. Uzun kollu giyinmiştik şapka takmıştık. Güneşten öyle korumuştuk. Hoca suda oksijen var bol bol su için demişti. Ve gece yarısıydı. Kitabın adını görünce o unutamadığım rüyamı andım. Ilk fırsatta okuyacağım 😅🌺
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.