Tüm kitap alemine selam. Spolier vermeyi de, okumayı da sevmeyen biri olarak size kitap içinde şunlar oluyor, bunlar kaçıyor, bu mahalle yakalıyor, diğeri de onu alkışlıyor minvalde yorumlar yapmayacağım. Genel olarak, Emrah Serbes'i sevmem. Evet, itiraf etmek gerekirse aynı odada kalsak, ben ona Behzat Ç olurum. "Saçma sapan konuşma lan." der, belki küfrederim. Lakin edebiyat, bir gün Emrah Serbes'in dediği gibi: "igrenc adamların yazdığı harika şeylerle dolu." Bu kitap o kadar harika mi? Cok değil. Ama okuyunca bir sey çöküyor insana. Nedir diye dusununce buluyorsun. GERÇEK. Sadece size ait olmayan, ırkınıza, insanlığa da ait olan o keşif gercek sizi bir yerinden yakalıyor. Yani mesele sadece, Polis Teşkilatı hakkında ki bazı mülahazalar değil arkadaşlar. Devlet, bürokrasi, adaletsizlik hiç değil. Mesele insanin kendisi. Kurumlar, kuruluşlar, isimleri. Hepsi tesadüfen var. Bir yaratıcının size bahşettiği akıl sonucunda, insan ürünü şeyler. Ve hepsi gelip geçici. Sadece geriye insan kalıyor. Ilk gün ne kadar ciplaksa, sonunda o kadar çıplak kalacak olan insan. Işte buldum diyorsunuz okurken, duyguyu buldum! Evreka. Mamafih sevincimiz uzun sürmüyor çünkü bulunan sadece görmek, duymak, bilmek istemediğimiz şey oluyor. GERÇEK. Küfür, kıyamet, uslup tartışmaları yapmayacağım. Teknik açıdan degerleniremem çünkü bu kitap bunları hem hakediyor hem de haketmiyor. Ben okuyup, hissettim. Siz öyle mi yaparsınız bilmiyorum lakin okuyun. Belki, özünde iyi insanız. Belki. Saygilar.

Son HafriyatEmrah Serbes · İletişim Yayıncılık · 20203,089 okunma

··

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Doğancan Kanbur