Baudolino hayaller kuruyordu. Abdül bilinmeyen prensesini bir gün bulacağı için umutsuzluğa kapılıyor, diye düşünüyordu.
Ah ne mutlu ona! Benim acım daha beter, çünkü sevdiğimi er veya geç yeniden görmek zorundayım ve onu hiç görmemiş, tanımamış olmayı tercih ederdim, ama kim olduğunu ve nasıl olduğunu bilme talihsizliğine uğradım.
Sayfa 89Kitabı okudu
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.