"Çünkü o bir hiçle yetinen ebediyetten bir parçadır...." Panait Istrati'nin adını ilk kez, Cüneyt Arkın'ın Radikal'de yayınlanan söyleşisinde duydum.Şöyle diyordu Cüneyt Arkın:"Eskişehir ortaokulunda hep pencere kenarında oturup uzak dağlara baktım. Eskişehir Lisesinde başka bir dünya bulmuştum. Kitaplar, kitaplar... Sait Faik, Orhan Veli, Panait Istrati. Ara sıra yazıyor, dergilere gönderiyor ve boyumdan büyük hayaller kuruyordum. " diyerek dikkatimi çekip okuyup başlamıştım. Anlamını yitirmişliğin, hiçliğin ortasında salınan bir kelime; arkadaş! Fedakarlığın, iyi niyetin, samimiyetin ortasında olması gerekirken, tüm çıkarların ve kaypaklığın kanına bulanmamış birkaç anlam; arkadaş kelimesi benim anlattıklarım günümüzde olanken kitaptaki olması gereken şekli. Ön yargılardan uzak, olduğu gibi kabul eden ve koşulsuz kabulün anlamını bulduğu bir şekli... Toplumun sınırlarına karşı bile dik durabilen bir dostluk ile birine bağlanmak...Hangi arkadaşımızı gerçekten tanıyoruz? Kaç arkadaşımızın geçmişini, yaşadıklarının ona olan etkisini, tam anlamıyla biliyoruz? Kayıpları, korkuları, sevinçleri neler? Onuruna, gururuna dokunmadan sevebiliyor muyuz? Bencilliklerimiz içinden sıyrılıp gerçek bir arkadaş olabiliyor muyuz? okuduktan sonra yukarıdaki sorular kafanızın içinde dönüp duracak ve hatta telefona sarılıp (gerçekten gerçekleri varsa ve ihmal etmişseniz) arkadaşlarınızı arayasınız gelecek ama en önemlisi şuna cevap bulmaya çalışın; " Hayatta hangisi olarak yaşıyorum? Adrien mi, Mihail mi? Ve buna değer mi?" :)) size çok şey katacağını düşündüğüm güzel kitap yolculuk esnasında okuyacağınız bir e-kitap olabilir diye düşünüyorum.keyifli okumalar dilerim ... #okudumbitti. NOT: Cüneyt Arkın'ın ilgili söyleşisi aşağıdaki linkte bulabilirsiniz. radikal.com.tr/radikalist/26_m...

ArkadaşPanait Istrati · Varlık Yayınları · 20121,540 okunma

··

675 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

UlU 〄