Öncelikle şunu söylemek istiyorum kitaptaki baş karakter Esra kadar soğuk, yapay, cansız, donuk bir karakter görmedim ben. Bence Ahmet Ümit olay örgüsüne, kurguya verdiği önemi, nizamı karakterleri üzerinde yoğunlaştırmalı.
İçeriğe gelirsem kitap dolu dolu. Ermeni tehcirinden tutun da terör meselesine, Güneydoğu Anadolu yemeklerine, arkeolojiye, savaş psikolojisine kadar her şey var. Bazen bir şeyden bahsediyor olmak için zorlama diyaloglar olduğunu düşünsem de içi boş bir polisiye olmasından iyidir diye düşünüyorum.
Kitabın en sevdiğim yönü bir bölümde biten kelime, cümle ya da hisle diğer bölümün başlamasıydı.
Yalnız tabletler bölümü için ne yazık ki ben de hiç de 2700 yıl önce yazılmış hissi uyandırmadı. İsimler dışında değişen ne vardı?
Katile gelecek olursam Ahmet Ümit kitaplarında ya başından beri hiç kitabın içinde olmayıp da son 3-5 sayfada yer alan bir karakter katil çıkıyor ya da hiç dikkat çekilmeyen bir karakter. Bu nedenle tahmin etmek zor olmuyor. Hiç şaşmaz üstüne dikkat çekilenler katil çıkmıyor. (ufak bir spoiler mı oldu bu ). Ve açıkçası katilin gerekçelerini saçma buldum. Güzel bir noktaya değinmiş ama bilemedim...
Yine de verdiği bilgilerle akıcı üslubu ile ve biraz da merak unsuru ile kendini okutan bir kitap.
