Gönderi
Bana Göre..
Kendi açımdan çok ilginçtir ki Suç ve Ceza, Karamazov Kardeşler kitaplarını “nasıl bir hayal gücü, kurgu, mükemmellik ve derinlik ile yazılmış” şeklinde içten duygular ile okudu isem Dostoyevski’nin Budala kitabını bir o kadar başladığım kitabı bitirme duygusunun iteklemesi ile okudum. Bu sebeple, kitap benim açımdan tam bir hayal kırıklığı idi. Sebeplerine gelecek olursam;
Öncelikle, yan karakterlerin sanki sayfaları doldurmak amaçlanmışçasına fazlası ile uzun diyalogları,
Konu, kurgu ve anlatımın karışık olması,
Çoğu karakterin histerik bir davranış yapısına sahip olması,
Sonuç kısmından dahi anlatılabilecek oldukça konu çıkabilecekken sığ, Dostoyevski’nin o sevilen psikolojik tahlillerinin bile yeterince olmadığı, amaçsızca yazılmış gibi duran, ve üzülerek söylemeliyim ki okumaya devam ettikçe Dostoyevski’nin kumar bağımlılığı sebebi ile kendini yazmak zorunda hissettiğini düşündüğüm bir roman olmuş.
Ayrıca, her ne kadar kitapta “ikiyüzlülüğün bulunduğu bir dünyada dürüst olmak budalalık ile eşdeğerdir” ana teması bulunuyor gibi görünse de kendi bakış açımdan yalnızca sürüklenen bir insanın 800 sayfalık bir kitabı olarak görüyorum.
Edit: #58850858 burada yapılan inceleme yaptığım yorum ve düşüncelerime açıklama niteliğinde olmuş. Bu incelemenin de okunmasını tavsiye ederim.
·
42 views
Bence, Prens Mışkın'e bir şans daha tanımalısın ama çok uzun bir gelecekte.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.