Ne zaman öleceğinizi bilseniz yine de hunharca zamanınızı harcar mıydınız? Kesinlikle hayır değilmi her anın kıymetini bilirdik. Aslında nezaman öleceğimizi bilmiyoruz belkide bir dakkıkalık ömrümüz kaldı. Ve biz o dakikamızın kıymetini bilmiyoruz. Ünlü bir düşünürün dediği gibi" Hayat bir gündür, oda bu gündür". Yaşamak herkezin tartışılamaz bir hakkıdır. Peki biz hangi hakla, hangi yasa ile veyahut hangi gerekçe ile birinin yaşamını elinden alabiliriz? O aldığımız hayat hangi insan haklarına sığıyor? Biz cezayı sadece o masum veya değil ama bir insan olan, o mahkuma mı kesiyoruz? Peki arkada kalanlar bir veya bir kaç yetim, bir eş bir anne bir baba.. Bu saydıkça çoğala bilir. Bu kalanlar da ceza çekmiyor mu? Ölen yaşamının elinden alınması ile cezalandırılıyor peki ya kalan, kalanlar ne ile cezalandırılıyor? Onlar hangi suçun cezasını çekiyor. Yetim kalan çocuk eğer bir desteği yok ise geçim derdi yüzünden çok küçük yaşta çalışmaya mahkum kalıyor, açlıktan hırsızlık yapıyor ve babasının kaderini yaşıyor. Veya bir kız kötü yola düşüyor.bu örnekler uzatıla bilir . Kısacası İnsan kaybetmek çok kolay önemli olan o insanı kazanabilmek. Geçmişimiz bu şekilde kaybedilen hayatlar geride kalan ve uçuruma yuvarlanan diğer hayatlarla dolu . Bu kitabı okumadan önce bazı suçlara idam kararı getirilmesini istiyordum. Tecavüzcüler mesela , veya devlete ihanet edenler neden Yaşatıyoruz diyordum. Ama kitapta o yaşanılan ızdırabı onla birlikte geride kalanların yaşadıklarını düşününce bu fikrinden utandım. Yazarımız kelamını, kaleme dökerken çok başarılı davranmış. Çevirmen de önsözde bir kaç kişinin idamına örnek vermiş . Okurken içim ürperdi. İdam edilmek ayrı olay bu vahşete tanık olmak için birbirlerini yiyen o insan müsfettelerine ne demeli ya o denli acımasız, ruhsuz cellatlar.. Uzun lafın kısası okuyun azizim.

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2023120bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.