"O Captain, My Captain!"
Bu yazıya bu cümleye başlamasam olmazdı sanki. Kitap baştan sona çok güzeldi. Son kısımlar hariç bir duygu yüklemesi, bir sinir krizi...
Ama böyle bir öğretmen ve böylesine güzel çocuklarla karşılaşmak. Bir umut veriyor size...
Kitap sonunda sizi mahvetsede iyi ki onları yine de yaşamışlar diyebiliyorsunuz. Kötü sonuçları oldu ama bir yerde de değdi diyorsunuz.
Carpe diem.
Ne olusa olsun anı anında yaşamak gerek. Ne geçmişi değiştirebiliyoruz ne de geleceği görebiliyoruz. Elimizde bu an var ve bu anı ne kadar -kendimize göre- kullanabiliyorsak o kadardır yaşamak.
Anı yaşa.
